ویروس‌هاي رايانه‌اي را مي‌توان به کابوس تشبيه کرد

برای مطالعه ی

((ویروس‌هاي رايانه‌اي را مي‌توان به کابوس تشبيه کرد))

به ادامه ی مطلب مراجعه نمایید

ویروس‌هاي رايانه‌اي را مي‌توان به کابوس تشبيه کرد. بعضي از اين ويروس‌ها کل اطلاعات موجود در رايانه را پاک مي‌کنند، برخي باعث ايجاد ترافيک‌هاي سنگين چند ساعته در شبکه‌هاي اينترنتي مي‌شوند و دسته‌اي هم با سرعت بسيار بالا مي‌توانند ويروس‌هاي مشابه خودشان را ايجاد و به رايانه‌هاي ديگر ارسال کنند. اگر تا به حال رايانه‌تان ويروس نگرفته است، بخت با شما يار بوده؛ ولي اگر برحسب اتفاق آلوده به ويروس شود ممکن است خسارت بسيار زيادي به شما تحميل کند. براي نمونه سال 2008 مبلغي بالغ بر 16 ميليارد تومان به کاربراني که رايانه‌شان دچار ويروس شده بود، خسارت وارد شد. البته ويروس‌ها يکي از خطرات احتمالي اتصال به اينترنت به حساب مي‌آيند، اين در حالي است که شما بايد خطرات ديگري را هم هنگام آنلاين بودن در نظر داشته باشيد. اولين باري که ويروس‌هاي رايانه‌اي ايجاد شدند، به طور دقيق مشخص نيست. تنها در سال 1949 ايده وجود برنامه‌اي که بتواند به شکل خودکار خودش را کپي و به رايانه‌هاي ديگر ارسال کند، مطرح شد. 10 سال بعد از اين تاريخ، اولين برنامه رايانه‌اي که هکرها طراحي کرده بودند، در اينترنت انتشار يافت. سال 1980 ويروس‌هايي ايجاد شدند که برحسب کارهايي که کاربران انجام مي‌دادند، مي‌توانستند نمونه مشابه خودشان را تکثير کنند، سپس به رايانه‌هاي ديگر انتقال دهند. براي مثال هکرها ويروس‌ها را روي قسمتي از يک برنامه موجود در ديسکت ذخيره مي‌کردند، پس از آن هر کسي که از آن ديسکت استفاده مي‌کرد، ويروس سريعا به رايانه‌اش منتقل مي‌شد. امروزه هر وقت از ويروس بحث مي‌شود، بيشتر کاربران ياد اينترنت مي‌افتند. بنابر اين احتمال اين که ايميل‌ها يا لينک‌هايي که از طريق اينترنت منتقل مي‌شوند ويروسي باشند، زياد است. در ادامه مطلب 10 نمونه از ويران‌کننده‌ترين ويروس‌ها را بررسي مي‌کنيم. 1. Melissa: ويروس مليسا را شخصي به نام دويد ال. اسميت بر اساس برنامه ورد شرکت مايکروسافت طراحي کرده است. مليسا از طريق ايميل مي‌تواند منتقل شود. به اين ترتيب که کاربر، ايميلي با اين مضمون دريافت مي‌کند: «اطلاعاتي که شما خواسته بوديد، در اين ايميل است، لطفا اين ايميل را به هيچ‌کس ديگري نشان ندهيد.» پس از باز کردن اين ايميل، ويروس به شکل خودکار نمونه‌هاي مشابه خود را کپي مي‌کند و به 50 نفر از آدرس‌هايي که در قسمت حافظه ايميل‌تان ذخيره شده است، ارسال مي‌کند. 2. يک سال پس از اين که مليسا در اينترنت غوغا به پا کرد، ويروس ديگري که بيشتر شبيه به کرم بود در فيليپين طراحي شد. اين کرم بدون نياز به برنامه ديگري به شکل خودکار کرم‌هاي مشابه خود را توليد مي‌کرد و نامش iLo... بود. iLo... همانند مليسا توسط ايميل در تمام اينترنت گسترش پيدا کرد. عنوان ايميل هم « نامه‌اي از يکي از علاقه‌مندان شما » بود. با باز کردن ايميل و دانلود attachment داخل ايميل، اين ويروس براحتي کپي مي‌شد. 3. مدل سوم از ويروس‌ها که مانند ويروس‌هاي قبلي از طريق ايميل به کاربر ارسال مي‌شد Klez نام داشت. اين ويروس بعد از باز کردن ايميل بسرعت مدل مشابه خود را کپي، سپس مانند مليسا به آدرس‌هاي موجود در حافظه ايميل کاربر ايميلي ارسال مي‌کرد. اين ويروس به صورت‌هاي مختلفي مانند: کرم، تروجان و ويروس‌هاي عادي رايانه‌اي موجود بود. مدل‌هاي متفاوت اين ويروس مي‌توانستند آنتي‌ويروس شما را از کار بيندازد و نگذارد کاربر ويروس را پاک کند. از ديگر کارهايي که اين ويروس با آدرس‌هاي ايميل شما مي‌کرد، انجام عمل spoofing بود. در حقيقت با اسپوفينگ شما ايميل‌هايي از افراد ناشناس دريافت مي‌کرديد، در حالي که در قسمت فرستنده ايميل نام يکي از دوستان‌تان قرار داشت. 4. چهارمين ويروس بسيار خطرناک موجود در اينترنت Code Red و Code Red II است. اين دو ويروس سال 2001 طراحي شدند که سيستم‌عامل رايانه، بويژه ويندوز 2000 و NT را هدف مي‌گرفت. با وارد شدن اين ويروس به سيستم عامل، عمل buffer overflow اتفاق مي‌افتاد. با اين کار، اطلاعات بسيار زيادي به حافظه راه مي‌يافت و آن را اشباع مي‌کرد و در نتيجه کاربر نمي‌توانست کارهاي ديگري توسط رايانه‌اش انجام دهد. 5. نيمدا (Nimda) نوع ديگري از ويروس‌هاي اينترنتي سال 2001 بود، که تنها 22 دقيقه بعد از ورودش به اينترنت در رده اول قاتلان رايانه‌اي قرار گرفت. اين ويروس براي آسيب زدن به سرورهاي اينترنتي طراحي شده بود. يکي از راه‌هاي وارد شدن اين ويروس نيز به سيستم از طريق ايميل بود. Nimda با ايجاد backdoor در سيستم عامل اين امکان را براي هکر ايجاد مي‌کرد که براحتي از طريق اين راه به سيستم عامل کاربر وارد شود. بنابراين هکر مي‌توانست تغييرات مورد دلخواه خود را روي سيستم عامل کاربر ايجاد کند يا اطلاعات مورد نياز خود را از آن بدزدد، که هر دوي اين موارد جزو بزرگ‌ترين خطرات براي کاربر به حساب مي‌آمدند. 6 . SQL Slammer‌/‌Sapphire در حقيقت ويروسي است که براي شبکه‌هاي اينترنتي طراحي شده بود. اين ويروس مانع انجام کار شرکت‌هاي بزرگ به شکل آنلاين مي‌شد؛ براي همين هم خسارت هنگفتي در آن زمان به اين شرکت‌ها وارد آمد. 7. ماي دوم (MyDoom) نوع ديگري از انواع ويروس‌هاست که يکي از وظايف مخرب آن ايجاد backdoor در سيستم‌عامل است. دومين عمل ويران‌کننده اين ويروس انجام جستجو در جستجوگر و کپي تمام آدرس‌هاي موجود در مرورگر بود. مثلا جستجوگري مانند گوگل ميليون‌ها تقاضا براي جستجو روي سايت خود دريافت مي‌کرد و اين کار سرعت جستجوگر را براي دريافت درخواست‌هاي جديد کاهش مي‌داد و نمي‌توانست به جستجو‌هاي کاربران حقيقي پاسخ دهد. 8 . Sasser and Netsky هشتمين ويروس از سري قاتلان رايانه‌اي محسوب مي‌شود، که هکر آن توسط پليس دستگير شد. نحوه وارد شدن اين ويروس به سيستم از طريق ايميل نبود، بلکه اين ويروس تنها از طريق تخريب رايانه و ارسال پيام به رايانه‌هاي ديگر، سيستم‌ها را تخريب مي‌کرد. در حقيقت اين ويروس مانع از خاموش شدن رايانه مي‌شد و تنها راه خاموش کردن سيستم‌عاملي که اين ويروس را به همراه داشت، قطع کابل برق آن بود. 9. Leap-A‌/‌Oompa-A تنها ويروسي بود که براي لپ‌تاپ‌هاي مک طراحي شده بود. اين ويروس از برنامه iChat براي ارسال message به ديگر کاربران مک استفاده مي‌کرد و مانند ويروس‌هاي ديگر با ورود به‌ آي‌چت، فهرست اسامي ديگر کاربران را يادداشت مي‌کرد. پس از آن براي تمام آن افراد به صورت خودکار message مي‌فرستاد. همراه اين متن يک عکس ويروسي قرار داشت که با دانلود کردن آن، رايانه کاربر نيز آلوده به ويروس مي‌شد. 10. استورم وارم به خاطر اين که از طريق ايميلي با اين عنوان که «230 نفر در توفان اروپا کشته شده‌اند» در اينترنت ارسال مي‌شد، با اين نام شناسايي شد. پس از وارد شدن اين ويروس به رايانه، به شکل Trojan horse وارد عمل مي‌شد؛ يعني کل سيستم‌عامل شما تحت کنترل هکر قرار مي‌گرفت و اين هکر بود که تعيين مي‌کرد چه تغييرات و به چه شکل در رايانه ايجاد شود.